هَيْءَ [hey΄e] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kelime-i taʹaccübdür; tekûlu: يَا هَيْءَ مَالِي yaʹnî “Acabâ bana n’oldu?” Ve ʹinde’l-baʹz ism-i fiʹl-i emrdir, tenebbüh ve tabassur maʹnâsına ki “Gafleti terk edip mütebassır ve âgâh ol!” demektir, niteki صَهْ [ṡah] kelimesi أُسْكُتْ [uskut] maʹnâsına ism-i fiʹl-i emrdir. Ve işbu هَيْءَ [hey΄e] kelimesi, ictimâʹ-ı sâkineyn mahzûru için hareke üzere ve hiffet için fetha üzere mebnî olmuştur.
هَيْءَ [hey΄e] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnu ve hemze’nin feth üzere binâsıyla) Kelime-i te΄essüftür ki makâm-ı hüznde istiʹmâl olunur; yukâlu: يَا هَيْءَ مَا لِي Yaʹnî yâ hayf bana ne oldu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı