اَلْأَدْمَةُ [el-edmet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde ve fetehâtla) ve
اَلْإِدَامُ [el-idâm] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) أَدْمٌ [edm] gibi şol zî-şân ve müteʹayyen adama denir ki kavmi kendi sebebiyle beyne’l-enâm müteʹâref ve nâm-dâr olalar ve bu ıslâh ve il΄âm maʹnâsındandır; yukâlu: هُوَ أَدْمُ أَهْلِهِ وَأَدْمَتُهُمْ وَأَدَمَتُهُمْ وَإِدَامُهُمْ أَيْ أُسْوَتُهُمُ الَّذِي بِهِ يُعْرَفُونَ Ve
إِدَامٌ [idâm] Mutlakan uygun ve çespân olan şey΄e denir; yukâlu: هُوَ إِدَامُهُ أَيْ مُوَافِقُهُ Ve bir hatun ismidir. Ve Mekke’ye bir merhale mesâfede bir kuyu adıdır. Ve ekmek katığına denir, Fârisîde nân-hûreş denir;cemʹi آدِمَةٌ [âdimet] gelir hemzenin meddiyle ki aslı أَأْدِمَةٌ tir ve آدَامٌ [âdâm] gelir ki aslı أَأْدَامٌ idi; tekûlu: أَكَلْتُ الْخُبْزَ بِلَا إِدَامٍ وَهُوَ مَا يُؤْتَدَمُ بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı