Kamus-ı Muhit - الحبج maddesi

اَلْحَبِجُ [el-ḩabic] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Dâ΄imâ zartalar olan zarta-zen kimseye denir.

اَلْحُبُجُ [el-Ḩubuc] (zammeteynle) Medîne’de bir mevziʹdir.

اَلْحِبْجُ [el-ḩibc] (ḩâ’nın kesriyle) Cemâʹat-i insânîye denir. Ve kabîlenin cemʹiyyet-gâhlarına denir; ḩâ’nın fethiyle de câ΄izdir.

اَلْحَبَجُ [el-ḩabec] (fethateynle) Deve عَرْفَجٌ [ʹarfec] dedikleri nebât otlamakla karnı şişmek maʹnâsınadır. عَرْفَجٌ [ʹarfec] sütleğen nevʹinden beşparmak dedikleri nebâttır; yukâlu: حَبِجَ الْبَعِيرُ حَبَجًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْتَفَخَ بَطْنُهُ عَنْ أَكْلِ الْعَرْفَجِ Ve

حَبَجٌ [ḩabec] Devenin batnında tortop olan kığa denir ki ʹilletden nâşî olur, hattâ baʹzen mahrecinden çıkmamakla helâk olur. Ve

حَبَجٌ [ḩabec] Deve kısmının böğürlerine mahsûs bir nevʹ dâgın ismidir. Ve bir şecer-i Ḩicâzî adıdır.

اَلْحَبْجُ [el-ḩabc] (ḩâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Bir nesne nâgehânî zuhûr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَجَ اْلأَمْرُ حَبْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا بَدَا وَظَهَرَ بَغْتَةً Ve bir nesneye pek yaklaşıp çatmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَجَ إِلَيْهِ إِذَا دَنَا Ve kaplayı ihâta eylemek ve çevresini kuşatmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَجَهُ إِذَا اكْتَنَفَهُ Ve pek pek yürümek maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَجَ الرَّجُلُ إِذَا سَارَ شَدِيدًا Ve zartalamak maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَجَ أَيْ حَبَقَ Ve vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَجَهُ إِذَا ضَرَبَهُ

Vankulu Lugatı - الحبج maddesi

اَلْحَبَجُ [el-ḩabec] (fethateynle) Çakır dikeni dedikleri otu ve kamış yaprağını otlamadan devenin karnı şişip ağrımaktır, bir haysiyyetle ki ağrısından yatıp yuvalana ve muhkem soluya; yukâlu: حَبِجَتِ الْإِبِلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ تَحِيجُ حَبَجًا إِذَا انْتَفَخَتْ بُطُونُهَا عَنِ الْعَرْفَجِ وَالضَّعَةِ

اَلْحَبْجُ [el-ḩabc] (ḩâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Yellenmek, خَرَاطٌ [ḣarâṯ] maʹnâsına; yukâlu: حَبَجَ الرَّجُلُ يَحْبِجُ حَبْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَبَقَ Kâle aʹrâbiyyun: “حَبَجَ بِهَا وَرَبِّ الْكَعْبَةِ” Ve

حَبَجٌ [ḩabec] Vurmağa dahi derler; yukâlu: حَبَجَهُ بِالْعَصَا حَبَجَاتٍ إِذَا ضَرَبَهُ بِهَا [ Ve] خَبَجَهُ gibi evvelinde ḣâ-i muʹceme ile ve هَبَجَهُ gibi.