اَلْبَثُّ [el-bešamp;šamp;] (bâ’nın fethi ve šamp;â’nın teşdîdiyle) Bir nesneyi yayıp dağıtmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَثَّتِ الرِّيحُ التُّرَابَ بَثًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا أَثَارَتْهُ وَفَرَّقَتْهُ Ve bir haberi fâş ve şâyiʹ eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: بَثَّ الْخَبَرَ إِذَا نَشَرَهُ وَفَرَّقَهُ Ve derûnda olan râzı bir kimseye izhâr eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; tekûlu: بَثَثْتُكَ السِّرَّ أَيْ أَظْهَرْتُهُ لَكَ Ve
بَثٌّ [bešamp;šamp;] Mensûr ve müteferrik olan hurmâlara ıtlâk olunur, murâd çuval yâhûd sepet içre hoşça ve sıkça kenz olunmamakla birbirine yapışık olmayıp dağınık olan hurmâlardır. Ve كَنْزٌ [kenz] hurmâyı bir kaba doldurup üzerine bir mikdâr su reşş eyledikten sonra gereği gibi basıp sıkılamağa denir. Bu gûne olan hurmâ güveden me΄mûn ve lezzeti üzere bâkî olur; yukâlu: تَمْرٌ بَثٌّ أَيْ مُتَفَرِّقٌ مَنْثُورٌ يَعْنِي لَمْ يُجَدْ كَنْزُهُ Ve Aṡmaʹî bunu kapta olmayıp taşrada perâkende duran hurmâlar ile tefsîr eylemiştir; masdar bi-maʹnâ mefʹûldür. Ve
بَثٌّ [bešamp;šamp;] Toz ve toprak makûlesini tozutup savurmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَثَّ الْغُبَارَ إِذَا هَيَّجَهُ Ve
بَثٌّ [bešamp;šamp;] Hâl ve şân maʹnâsına istiʹmâl olunur, ʹâdetâ izhâr olunduğuna mebnîdir; yukâlu: هُوَ حَسَنُ الْبَثِّ أَيِ الْحَالِ Ve şiddet üzere olan hüzn ve endûha ıtlâk olunur ki sâhibi sabr ve tahammül edemeyip teşekkîye nâçâr ola; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللهِ﴾ Burada me΄âl iʹtibârıyla bi-maʹnâ mefʹûldür yâhûd şiddetinden ʹakl ve sabr ve ârâmı tefrîk eylemek mülâhazasıyla bi-maʹnâ fâʹil olur.
اَلْبَثُّ [el-bešamp;šamp;] (bâ’nın fethiyle) Haberi şâyiʹ etmek; yukâlu: بَثَّ الْخَبَرَ إِذَا نَشَرَهُ Ve
بَثٌّ [bešamp;šamp;] Şol hurmâya derler ki onu iyi devşirmeyeler; yukâlu: تَمْرٌ بَثٌّ إِذَا لَمْ يُجَدْ كَنْزُهُ Ve bu ʹArabların مَاءٌ غَوْرٌ dedikleri gibidir. Aṡmaʹî eyitti: تَمْرٌ بَثٌّ derler, kaçan müteferrik olup birbirinden ayrı olsa. Ve
بَثٌّ [bešamp;šamp;] Hâle ve hüzne dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı