Kamus-ı Muhit - الحش maddesi

اَلْحُشُّ [el-ḩuşş] (ḩâ’nın zammıyla) Anası karnında helâk olmuş velede denir.

اَلْحِشُّ [el-ḩişş] (ḩâ’nın kesriyle) حِسٌّ [ḩiss] lafzında lügattir; tekûlu: اَلْحِقِ الْحِشَّ بِالْإِشِّ Ke-mâ zukire fi’l-muhmeleti.

اَلْحَشُّ [el-ḩaşş] (ḩâ’nın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Âteşi ölçerip ʹalevlendirmek maʹnâsınadır; zikri âtî حَشُّ الدَّابَّةِ [ḩaşşu’d-dâbbet] maʹnâsından me΄hûzdur, gûyâ ki âteşi hatab ile itʹâm eder; yukâlu: حَشَّ النَّارَ حَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَوْقَدَهَا Ve rahimde veled olmakla kuruyup kalmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الْوَلَدُ فِي الْبَطْنِ إِذَا يَبِسَ Ve el çolak olmak maʹnâsınadır ki yübûset peydâ eder; yukâlu: حَشَّتِ الْيَدُ إِذَا شَلَّتْ Ve hurmâ fidanı kurumak maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الْوَدِيُّ مِنَ النَّخْلِ إِذَا يَبِسَ Ve sürʹatle eşip yürümek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الْفَرَسُ إِذَا أَسْرَعَ Ve kuru ot biçmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الْحَشِيشَ إِذَا قَطَعَهُ Ve bir kimsenin hâlini ıslâh eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ فُلاَنًا إِذَا أَصْلَحَ مِنْ حَالِهِ Ve mâlı çoğaltmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الْمَالَ إِذَا كَثَّرَهُ Ve bir kimseye deve vermek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ زَيْدًا بَعِيرًا وَبِبَعِيرٍ إِذَا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ Ve şikârı iki tarafından kollayıp sürerek bir araya toplamak maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الصَّيْدَ إِذَا ضَمَّهُ مِنْ جَانِبَيْهِ Ve davara ot dökmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَّ الْفَرَسَ إِذَا أَلْقَى لَهُ حَشِيشًا ve minhu’l-meselu: ḣأَحُشُّكَ وَتَرُوثُنِيḢ Yaʹnî “Ben sana ot döküyorum, sen bana tersliyorsun.” İhsân mukâbilinde isâ΄et eden kimse hakkında darb olunur.

Vankulu Lugatı - الحش maddesi

اَلْحَشُّ [el-ḩaşş] (ḩâ’nın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Âteşi ʹalevlendirmek; tekûlu: حَشَشْتُ النَّارَ أَحُشُّهَا حَشًّا إِذَا أَوْقَدْتَهَا Ve

حَشٌّ [ḩaşş] Bostâna dahi derler.