اَلْحِشَاشُ [el-ḩişâş] (ḩâ’nın kesriyle) İçinde حَشِيشٌ [ḩaşîş] olan çuvala denir. Ve cânib maʹnâsınadır; yukâlu: حِشَاشُهُ أَيْ جَانِبَاهُ
اَلْحُشَاشُ [el-ḩuşâş] ve
اَلْحُشَاشَةُ [el-ḩuşâşet] (ḩâ’ların zammıyla) Hastanın ve mecrûhun vücûdunda kalan rûh bakiyyesine denir ki رَمَقٌ يَسِيرٌ [ramaḵun yesîr] taʹbîr olunur. Asl bunlar bir biçim ota denir; yukâlu: مَا بَقِيَ فِيهِ إِلاَّحُشَاشُ وَحُشَاشَةٌ أَيْ بَقِيَّةُ الرُّوحِ
اَلْحُشَّاشُ [el-ḩuşşâş] (ḩâ’nın zammıyla ve şîn’in teşdîdiyle) Otluk biçip otluk cemʹ eden kimse.
اَلْحُشَاشُ [el-ḩuşâş] (ḩâ’nın zammıyla) ve
اَلْحُشَاشَةُ [el-ḩuşâşet] (kezâlik ḩâ’nın zammıyla) Bakiyye-i rûha derler ki marîzde vâkiʹ olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı