Kamus-ı Muhit - الحضب maddesi

اَلْحَضَبُ [el-ḩaḋab] (fethateynle ve kalîlen ḋâd’ı iskân olunur) حَصَبٌ [ḩaṡab] maʹnâsına lügattır ki oduna ve tuturuğa denir.

اَلْحِضْبُ [el-ḩiḋb] (ḩâ’nın kesri ve ḋâd-ı muʹcemenin sükûnuyla) Yay âvâzına denir ki ok çıktıktan sonra zuhûr eder, çınırtı taʹbîr olunur; ḩâ’nın zammıyla da câ΄izdir. Cemʹi أَحْضَابٌ [aḩḋâb] gelir. Ve

حِضْبٌ [ḩiḋb] Dağın bir tarafından yöresine denir.

اَلْحَضْبُ [el-ḩaḋb] (ḩâ’nın fethi ve kesriyle) Bir nevʹ yılana yâhûd erkeğine denir ki iri ve ʹazîm ola; ʹalâ-kavlin ak yılana yâhûd ince yılana denir. Ve

حَضْبٌ [ḩaḋb] (ḩâ’nın fethiyle) Kuyu çarhının ve makaranın ipi düşünce kadar tersine çevrilmesine denir. Ve ipin tekerlek ile iki taraflı çarh yâ makara dönecek ağaçların aralığına girip ilişmesine denir; yukâlu: حَضِبَتِ الْبَكْرَةُ حَضْبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا مَرِسَتْ Ve tuzak, رَهْدَنٌ [rehden] dedikleri kuşu çabuk tutmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَضِبَ الطَّرْقُ الرَّهْدَنَ أَيْ أَخَذَهُ سَرِيعًا اِذَا نَقَرَ الْحَبَّةَ Yaʹnî “Tuzaktaki dâneyi alırken der-sâʹat kapıp tuttu.” رَهْدَنٌ [rehden] Mekke’ye mahsûs ve kızlar kuşuna şebîh bir kuştur. Ve

حَضْبٌ [ḩaḋb] Âteşi tutuşturup ʹalevlendirmek yâhûd âteşe odun atmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَضَبَ النَّارَ حَضْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي اِذَا رَفَعَهَا أَوْ أَلْقَى فِيهَا الْحَطَبَ

Vankulu Lugatı - الحضب maddesi

اَلْحَضْبُ [el-ḩaḋb] (ḩâ’nın kesriyle ve ḋâd-ı muʹcemenin sükûnuyla) Yay âvâzı, savt-ı kavs maʹnâsına; cemʹi اَلْأَحْضَابُ [el-aḩḋâb] gelir. Ve erkek yılana dahi derler. Baʹzılar eyitti: حِضْبٌ [ḩiḋb] ḩâ’nın kesriyle ve ḋâd-ı muʹcemenin sükûnuyla ve حَضَبٌ [ḩaḋab] ḩâ’nın ve ḋâd’ın fethalarıyla lügattır, حَصَبٌ [ḩaṡab]da ṡâd-ı mühmelenin fethiyle. Ve bu sebebden İbn ʹAbbâs radıyallâhu ʹanhu”حَضَبُ جَهَنَّمَ” (الأنبياء 98) kırâ΄at ettikte Ferrâ eyitti: İbn ʹAbbâs’ın murâdı حَصَب [ḩaṡab]dır, nitekim mürûr etti. Ve Ferrâ eyitti حَضَبٌ [ḩaḋab] ḋâd-ı muʹceme ile حَطَبٌ [ḩaṯab] maʹnâsınadır, ehl-i Yemen lügatinde. Ve her nesne ki onunla âteş tutuştururlar, o حَضَبٌ [ḩaḋab]dır.