Kamus-ı Muhit - رضم maddesi

اَلرَّضْمُ [er-raḋm] (râ’nın fethi ve ḋâd-ı muʹcemenin sükûnuyla) İnsânın ve davarın eşkini ağır ve künd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَضَمَ الشَّيْخُ رَضْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ثَقُلَ عَدْوُهُ وَكَذَا الدَّابَّةُ Ve ekin ekmek makûlesi iş için yeri söküp sürmek maʹnâsınadır; yukâlu: رَضَمَ الْأَرْضَ إِذَا أَثَارَهَا بِالزَّرْعِ وَنَحْوِهِ Ve bir adam hânesinde taş gibi ağır düşüp bir yere çıkmayıp oturmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَضَمَ فِي بَيْتِهِ إِذَا سَقَطَ لَا يَبْرَحُهُ Ve bir kimseyi yâ bir nesneyi yere vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَضَمَ بِهِ الْأَرْضَ إِذَا ضَرَبَهُ بِهَا Ve

رَضْمٌ [raḋm] رِضَامٌ [riḋâm] maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru; fethateynle de lügattır. Ve kuş yerinden kımıldamayıp sâbit olmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَضَمَتِ الطَّيْرُ إِذَا ثَبَتَتْ Ve

رَضْمٌ [Raḋm] Zubâle ile Şuḵûḵ beyninde bir mevziʹ adıdır. Ve Teymâ΄ nevâhîsinde bir mevziʹ adıdır.

Vankulu Lugatı - رضم maddesi

اَلرِّضَامُ [er-riḋâm] (râ’nın kesriyle) Cemʹi. Ve

رَضْمٌ [raḋm] Zikr olunan taşları birbiri üzerine komağa dahi derler; yukâlu: رَضَمَ عَلَيْهِ الصَّخْرَ يَرْضِمُ رَضْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَيُقَالُ رَضَمَ فُلَانٌ بَيْتَهُ بِالْحِجَارَةِ Ve

رَضْمٌ [raḋm] Yeri zirâʹat için sürmeğe dahi derler; yukâlu: رَضَمْتُ الْأَرْضَ أَثَرْتُهَا لِلزَّرْعِ Ve yere vurmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: رَضَمَ بِهِ الْأَرْضَ إِذَا جَلَدَ بِهِ الْأَرْضَ وَيُقَالُ رَضَمَ الْبَعِيرُ بِنَفْسِهِ إِذَا رَمَى بِنَفْسِهِ الْأَرْضَ Yaʹnî deve kendin yere vursa.