Kamus-ı Muhit - رستاق حرف maddesi

رُسْتَاقُ حَرْفٍ [Rustâḵu Ḩarf] Şehr-i Enbâr nevâhîsinden bir nâhiyedir. Ve

حَرْفٌ [ḩarf] Vech ve üslûb maʹnâsına müstaʹmeldir; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللهَ عَلَى حَرْفٍ﴾ أَيْ وَجْهٍ وَاحِدٍ وَهُوَ أَنْ يَعْبُدَهُ عَلَى السَّرَّاءِ لاَ الضَّرَّاءِ أَوْ عَلَى الشَّكِّ أَوْ عَلَى غَيْرِ طُمَأْنِينَةٍ عَلَى أَمْرِهِ أَيْ لاَ يَدْخُلُ فِي الدِّينِ مُتَمَكِّنًا Yaʹnî nâstan baʹzıları dergâh-ı ilâhîye vech-i vâhid üzere ʹibâdet ederler, yaʹnî niʹmet ve meserret vaktinde ʹibâdet edip gussa ve nekbete dûçâr olduklarında ʹibâdet eylemezler. Yâhûd şekk ve tereddüd üzere yâhûd temkîn-i nefs ve tavtîn-i hâtır ve itmînân-ı kalb üzere olarak dîn-i İslâm’a duhûl ve ʹubûdiyyet-i maʹbûd-ı hakîkîyi zîb-gerden-i kabûl eylemezler. Ve fi’l-hadîsi: “نَزَلَ الْقُرْآنُ عَلَى سَبْعَةِ أَحْرُفٍ كُلُّهَا كَافٍ شَافٍ” أَيْ عَلَى سَبْعِ لُغَاتٍ مِنْ لُغَاتِ الْعَرَبِ Burada أَحْرُفٌ [aḩruf] ki حَرْفٌ [ḩarf]in cemʹidir ki murâd lugât-ı ʹArabdan Ḵureyş ve Yemen ve Hevâzin ve Hužeyl lugatları gibi yedi gûne lugattır, yoksa حَرْفٌ [ḩarf]-i vâhidde yedi vech olmak murâd değildir, her ne kadar yedi yâ on yâhûd ziyâde vech üzere muhtevî ise de. Pes işbu lugât-ı sebʹ Ḵur΄ân-ı kerîm’de menşûr ve mevcûd demektir. Ve

حَرْفٌ [ḩarf] Kesb ü kâr eylemek maʹnâsınadır ki iş ucuna yapışmaktan ʹibârettir; yukâlu: حَرَفَ الرَّجُلُ لِعِيَالِهِ حَرْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا كَسَبَ Ve bir nesneyi bir yana çevirmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَرَفَ الشَّيْءَ عَنْ وَجْهِهِ إِذَا صَرَفَهُ