Kamus-ı Muhit - الخش maddesi

اَلْخُشُّ [el-ḣuşş] (ḣâ’nın zammıyla) Öyüğe denir, topraktan tepedir, تَلٌّ [tell] maʹnâsına.

اَلْخَشُّ [el-ḣaşş] (ḣâ’nın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Gizlice bir adama bugz ve levm eylemek maʹnâsınadır; tekûlu: خَشَشْتُ فُلاَنًا خَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ أَيْ شَنَأْتُهُ وَلُمْتُهُ فِي خَفَاءٍ Şârih der ki Tekmile ve ʹUbâb’da خَشَشْتُ فُلاَنًا شَيْئًا نَاوَلْتُهُ فِي خَفَاءٍ ʹibâretiyle mersûm olmakla mü΄ellif خَشَشْتُ فُلاَنًا شَنَأْتُهُ وَلُمْتُهُ ʹibâretine tashîf eylemiştir. Pes خَشٌّ [ḣaşş] bir adama gizlice bir nesne sunup vermek maʹnâsına olur. Ve

خَشٌّ [ḣaşş] Girmek maʹnâsınadır; tekûlu: خَشَشْتُ فِيهِ أَيْ دَخَلْتُ Ve deveye burunsalık geçirmek maʹnâsınadır, tekûlu: خَشَشْتُ الْبَعِيرَ إِذَا جَعَلْتَ فِي أَنْفِهِ الْخِشَاشَ Ve

خَشٌّ [ḣaşş] Vasf olur, be-gâyet sert ve haşin nesneye denir; yukâlu: شَيْءٌ خَشٌّ أَيْ أَخْشَنُ Ve siyâh nesneye denir. Ve piyâdelere denir, رَجَّالَةٌ [reccâlet] maʹnâsına; خَاشٌّ [ḣâşş] müfredidir. Ve burnuna burunsalık geçirilmiş deveye denir. Ve bir nesnede olan yarığa ve çatlağa denir. Ve azca yağmura denir. Ve azca yağmur yağdırmak maʹnâsına masdar olur; yukâlu: خَشَّ السَّحَابُ خَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَاءَ بِالْخَشِّ أَيِ الْمَطَرِ الْقَلِيلِ

Vankulu Lugatı - الخش maddesi

اَلْخَشُّ [el-ḣaşş] (ḣâ’nın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Devenin yüzüne yular takmak; tekûlu: خَشَشْتُ الْبَعِيرَ أَخُشُّهُ خَشًّا إِذَا جَعَلْتَ فِي أَنْفِهِ الْخِشَاشَ Ve

خِشَاشٌ [ḣişâş] Yulara derler, nitekim el-ân mürûr etti. Ve

خَشٌّ [ḣaşş] Duhûla dahi derler; tekûlu: خَشَشْتُ فِي الشَّيْءِ إِذَا دَخَلْتَ فِيهِ