Kamus-ı Muhit - الردء maddesi

الرَّدْءُ [er-red΄] (râ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Bir nesneyi bir nesneye medâr-ı metânet eylemek maʹnâsınadır ki onun kuvvetiyle şey΄-i mezbûr vehn ve halel makûlesi ʹârızadan me΄mûn olur; kezâlik bir kimseyi bir kimseye puşt ve penâh ve kuvvetü’z-zahr kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَدَأَهُ بِهِ رَدْءًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا جَعَلَهُ لَهُ رِدْءًا وَقُوَّةً وَعِمَادًا Ve ihkâm için binâya dayak ve pâyendân ve destek nasb eylemek maʹnâsınadır; bu maʹnâ, tahsîs baʹde’t-taʹmîmdir; yukâlu: رَدَأَ الْحَائِطَ إِذَا دَعَمَهُ Ve devâbb ve mevâşînin âb u ʹalefine ve sâ΄ir hizmet ve tîmârına güzel takayyüd ve riʹâyet ve ihtimâm eylemek maʹnâsınadır ki medâr-ı kuvvetleridir; yukâlu: رَدَأَ الإِبِلَ أَيْ أَحْسَنَ الْقِيَامَ عَلَيْهَا Ve taş atmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَدَأَهُ بِحَجَرٍ إِذَا رَمَاهُ بِهِ

الرِّدْءُ [er-rid΄] (râ’nın kesri ve dâl’ın sükûnuyla) ʹAvn yaʹnî muʹîn ve yâver maʹnâsınadır; yukâlu: هُوَ رِدْءٌ لَهُ يَنْصُرُهُ أَيْ عَوْنٌ Ve mâdde maʹnâsınadır ki her şey΄in asl ve mâye ve tînet ve cevherinden ʹibârettir; cismi medd ve teksîr eden eczâ-yı asliyye olacaktır. Ve

رِدْءٌ [rid΄] Yükün bir dengine denir; عِدْلٌ [ʹidl] maʹnâsına. İkisine رِدْئَيْنِ [rid΄eyn] denir; tekûlu: عَدِّلُوا الرِّدْئَيْنِ أَيِ الْعِدْلَيْنِ Ve ağır nesneye denir; ثَقِيلٌ [šamp;aḵîl] maʹnâsına. Şârih”وَالْعِدْلُ الثَّقِيلُ” nüshasını ki vâv’sızdır, tahti΄e eylemiştir, lâkin Munâvî vâv ile hatâdır, zîrâ Muḩkem ve ʹUbâb’da bilâ-vâv mersûmdur demekle, pes savâb olan yükün ağır olan dengine denmek olur, lâkin Esâs’ta bunun muhâlifidir.

Vankulu Lugatı - الردء maddesi

اَلرِّدْءُ [er-rid΄] (bi-kesri’r-râ΄i ve sukûni’d-dâl) Yâr ve muʹîn olan kimse; kâlallâhu taʹâlâ: ﴿فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي﴾ (القصص 34)