اَلرَّكْحُ [er-rekḩ] (مَدْحٌ [medḩ] vezninde) Bir nesneye söykenip dayanmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَكَحَ عَلَيْهِ رَكْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا اعْتَمَدَ وَاسْتَنَدَ عَلَيْهِ
اَلرُّكْحُ [er-rukḩ] (râ’nın zammıyla) Dağın rükn ve nâhiyesine denir ki cemʹi رُكُوحٌ [rukûḩ] gelir ve أَرْكَاحٌ [erkâḩ] gelir. Ve hânenin sâha ve avlusuna denir. Ve temele denir, esâs gibi. Bunun cemʹi أَرْكَاحٌ [erkâḩ] gelir.
اَلرُّكْحُ [er-rukḩ] (râ’nın zammıyla) Dağın bir cânibidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı