اَلسَّتَرُ [es-seter] (fethateynle) Kalkana ıtlâk olunur; yukâlu: لاَ يَقِي الظَّالِمَ مِنْ نَصْلِ دَعْوَةِ الْمَظْلُومِ سَتَرٌ أَيْ تُرْسٌ
اَلسِّتْرُ [es-sitr] (sîn’in kesri ve tâ-yı fevkıyyenin sükûnuyla) Perdeye denir, cemʹi سُتُورٌ [sutûr] ve أَسْتَارٌ [estâr] gelir. Ve korkuya ıtlâk olunur ki setri müstelzimdir; yukâlu: أَحَاطَهُ السِّتْرُ أَيِ الْخَوْفُ Ve utanmağa ıtlâk olunur; yukâlu: أَخَذَهُ السِّتْرُ أَيِ الْحَيَاءُ Ve ʹakl ve hûşa ıtlâk olunur ki insâna atvâr-ı nâ-şâyesteden perdedir; yukâlu: هُوَ مِنْ أَهْلِ السِّتْرِ أَيِ الْعَقْلِ ʹAbdurraḩmân b. Yûsuf es-Sitrî muhaddistir, Beyt-i şerif’in perde-dârı olmuş idi. Ve Yâḵût el-Ḣâdim es-Sitrî ʹubbâddandır. Ve ʹAlî b. el-Faḋl es-Sâmirî ve ʹAbdulʹazîz b. Muḩammed es-Sutûriyyân muhaddislerdir.
اَلسَّتْرُ [es-setr] (sîn’in fethiyle ve tâ’nın sükûnuyla) Masdardır, örtmek maʹnâsına; yukâlu: سَتَرْتُ الشَّيْءَ أَسْتُرُهُ إِذَا غَطَّيْتَهُ
اَلسِّتْرُ [es-sitr] (sîn’in kesri ve tâ’nın sükûnuyla) Perde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı