Kamus-ı Muhit - السعد maddesi

اَلسَّعَدُ [es-Saʹad] (fethateynle) Cebelu Ebî Ḵubeys altında cârî bir su adıdır. Ve Mekke ile Minâ beyninde bir sâzlık adıdır.

اَلسُّعُدُ [es-suʹud] (zammeteynle) Bir nevʹ hurmâ ismidir.

اَلسُّعْدُ [es-suʹd] (sîn’in zammıyla) ve

اَلسُّعَادَى [es-suʹâdâ] (حُبَارَى [ḩubârâ] vezninde) Tîb-i maʹrûf ismidir ki Türkîde topalak dedikleri köktür, onulması müşkil olan yaralarda istiʹmâli kesîrü’l-menfaʹattır. Ve

سُعْدٌ [Suʹd] Yemâme kurbünde bir mevziʹ adıdır. Ve bir dağın ismidir.

اَلسَّعْدُ [es-saʹd] (sîn’in fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) ve

اَلسُّعُودُ [es-suʹûd] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Kuvvetli ve ferhunde ve mübârek olmak maʹnâsınadır; tekûlu: سَعَدَ يَوْمُنَا سَعْدًا وَسُعُودًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا يَمِنَ مُثَلَّثَةً Yaʹnî يَمِنَ kelimesinin ʹayn’ında harekât-ı selâs cârîdir. Ve

سَعْدٌ [Saʹd] Medîne kurbünde bir mevziʹ adıdır. Ve Ḩicâz’da bir dağın ismidir. Ve bir belde adıdır ki onda zırh işlenir. ʹİnde’l-baʹz bir kabîledir ki durûʹ-ı Saʹdiyye ona mensûbdur. Ve

سَعْدٌ [saʹd] ثُلُثُ اللَّبِنَةِ [šamp;ulušamp;u’l-lebinet] yaʹnî libâsın koltukları altına vazʹ ettikleri hıştek taʹbîr olunan murabbaʹu’ş-şekl parçanın sülsüne denir, niteki سُعَيْدٌ [suʹayd] زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde, rubʹuna denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve

سَعْدٌ [saʹd] Mübârek ve ferhunde nesneye denir ki vasf olur. Cemʹi سُعُودٌ [suʹûd] gelir. Ve سُعُودُ النُّجُومِ [suʹûdu’n-nucûm] yaʹnî سَعْدٌ [saʹd] lafzının muzâf olduğu kevâkib ondur: سَعْدُ بُلَعَ [saʹdu bulaʹ], سَعْدُ الْأَخْبِيَةِ [saʹdu’l-aḣbiyet], سَعْدُ الذَّابِحِ [saʹdu’ž-žâbiḩ] ve سَعْدُ السُّعُودِ [saʹdu’s-suʹûd] ki bu dört menâzil-i kamerdendir.

Vankulu Lugatı - السعد maddesi

اَلسُّعْدُ [es-suʹd] (sîn’in zammı ve ʹayn’ın sükûnuyla) Tîb kısmındandır ki köküne topalak derler, çiçeğine bahûr-ı Meryem derler.

اَلسَّعْدُ [es-saʹd] (sîn’in fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Mübâreklik, yümn maʹnâsına.