Kamus-ı Muhit - الشرك maddesi

اَلشَّرَكُ [eş-şerek] (fethateynle) Avuçların tuzağına ve ağına denir ki ipten örülmüş olur, gûyâ ki gözenekler ve örgüler birbirine şerîktir, dâm ve şaṡt maʹnâsına; cemʹi nâdir olarak شُرُكٌ [şuruk]tur zammeteynle; yukâlu: نَصَبَ الصَّائِدُ الشَّرَكَ وَهُوَ حَبَائِلُ الصَّيْدِ وَمَا يُنْصَبُ لِلطَّيْرِ Ve شَرَكُ الطَّرِيقِ [şereku’ṯ-ṯarîk] yolların câddelerine ve işleğine denir, ʹalâ-kavlin ulu yolda olan çatal çatal yollara denir ki öylece çekilip gidip bir mahalde asl câddeye karışmaya; müfredi شَرَكَةٌ [şereket]tir. İkisi dahi maʹnâ-yı evvelden me΄hûzdur. Kavl-i evvele göre gûyâ ki balık ağı serilmiş tarzında olduğu tasavvuruyladır ve sânî zâhirdir; yukâlu: مَضَوْا عَلَى شَرَكِ الطَّرِيقِ أَيْ جَوَادِّهِ أَوْ هِيَ الطُّرُقُ الَّتِي لَا تَخْفَى عَلَيْكَ وَلَا تَسْتَجْمِعُ لَكَVe

شَرَكٌ [Şerek] Ḩicâz’da bir mevziʹ adıdır. Ve masdar olur, papucun tasması munkatıʹ olmak maʹnâsına; yukâlu: شَرِكَ النَّعْلُ شَرَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْقَطَعَ شِرَاكُهُ Ve Ḩicâz’da bir dağın adıdır.

اَلشِّرْكُ [eş-şirk] (şîn’in kesriyle) ve

اَلشِّرْكَةُ [eş-şirket] (şîn’in kesri ve zammıyla) Ortaklık maʹnâsınadır; tekûlu: لِي فِيهِ شِرْكٌ وَشِرْكَةٌ أَيِ اشْتِرَاكٌVe

شِرْكٌ [şirk] شَرِيكٌ [şerîk] gibi ortağa denir; cemʹi أَشْرَاكٌ [eşrâk] gelir, شِبْرٌ [şibr] ve أَشْبَارٌ [eşbâr] gibi; yukâlu: هُوَ شِرْكُهُ أَيْ مُشَارِكُهُVe

شِرْكَةٌ [şirket] Masdar olur, ortak olmak maʹnâsına; yukâlu: شَرِكَهُ فِي الْبَيْعِ وَالْمِيرَاثِ شِرْكَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَارَ شَرِيكَهُ Ve

شِرْكٌ [şirk] إِشْرَاكٌ [işrâk]ten ism olur, كُفْرٌ [kufr] maʹnâsına ki vâhid-i hakîkî olan Zât-ı ecell ü aʹlâya hâşâ şerîk isnâdına denir. Ve hısımlığa ve karâbete ıtlâk olunur, nesebde ortaklık olmak mülâbesesiyle; tekûlu: رَغِبْنَا فِي شِرْكِكُمْ أَيْ مُشَارَكَتِكُمْ فِي النَّسَبِ Ve

شِرْكٌ [Şirk] Cebelu Ḵanân verâsında bir su adıdır.

Vankulu Lugatı - الشرك maddesi

اَلشُّرُكُ [eş-şuruk] (zammeteynle) Cemʹi, yollar maʹnâsına; minhu kavluhum: اَلْكَلَأُ فِي بَنِي فُلَانٍ شُرُكٌ أَيْ طَرَائِقُ

اَلشَّرَكُ [eş-şerek] (fethateynle) Sayyâdın tuzağı için kullandığı ipler. Ve

شَرَكٌ [şerek] Ulu yollar maʹnâsına da gelir.

اَلشِّرْكُ [eş-şirk] (şîn’in kesri ve râ’nın sükûnuyla) İsmdir, ortak maʹnâsına.