Kamus-ı Muhit - الضراء maddesi

اَلضَّرَاءُ [eḋ-ḋarâ΄] (وَفَاءٌ [vefâ΄] vezninde) Gizlenmeğe denir; yukâlu: إِنَّهُ لَيَمْشِي الضَّرَاءَ أَيْ بِالْإِسْتِخْفَاءِ Ve derede olan çatılkı ve sıkı ağaç koruluğuna denir, ʹalâ-kavlin şol düz ovaya denir ki onda bir mikdâr ağaçlık olup ve orada yırtıcı cânverler îvâ ederler ola.

اَلضَّرَّاءُ [eḋ-ḋarrâ΄] (سَرَّاءُ [serrâ΄] vezninde) Kötürümlüğe ıtlâk olunur; yukâlu: بِهِ ضَرَّاءُ لاَ يَقْدِرُ أَنْ يَمْشِيَ وَيَقُومَ أَيْ زَمَانَةٌ Ve sahtî ve şiddet ve mihnet maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: مَسَّتْهُ الضَّرَّاءُ أَيْ الشِّدَّةُ Ve enfüs ve emvâle ʹârız olan naks ve ziyâna denir; yukâlu: أَصَابَتْهُمُ الضَّرَّاءُ أَيْ النَّقِيصَةُ فِي أَنْفُسِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ

Vankulu Lugatı - الضراء maddesi

اَلضِّرَاءُ [eḋ-ḋirâ΄] (ḋâd’ın kesri ve elifin meddiyle) Kezâlik cemʹi, ذِئْبٌ [ži΄b] ve أَذْؤُبٌ [ež΄ub] ve ذِئَابٌ [ži΄âb] gibi.

اَلضَّرَاءُ [eḋ-ḋarâ΄] (ḋâd’ın fethi ve râ’nın tahfîfi ve elifin meddiyle) Şol ağaçlardır ki ziyâde sık olduğundan birbirine sarılmış ola; yukâlu: تَوَارَى الصَّيْدُ مِنِّي فِي ضَرَاءٍ إِذَا مَشَى مُسْتَخْفِيًا فِيمَا يُوَارِي مِنَ الشَّجَرِ Ve bir kimse hasmına hîle etse هُوَ يَدِبُّ لَهُ الضَّرَاءَ وَيَمْشِي لَهُ الْخَمَرَ derler, yaʹnî ona hufyeten zarar kasd eder. Ve خَمَرٌ [ḣamer] ḣâ΄-i muʹcemenin ve mîm’in fethiyle kezâlik gizli yürümektir.

اَلضَّرَّاءُ [eḋ-ḋarrâ΄] (ḋâd’ın fethi ve elifin meddiyle) Kâtılık maʹnâsına,بَأْسَاءُ [be΄sâ΄] gibi. Ve

ضَرَّاءُ [ḋarrâ΄] ile بَأْسَاءُ [be΄sâ΄] iki ism-i mü΄ennesdir, müzekkerleri yoktur. Ferrâ eyitti: Bunlar eger أَبْؤُسٌ [eb΄us] ve أَضُرٌّ [eḋurr] üzere cemʹ olunsalar, niʹmet maʹnâsına olan نَعْمَاءُ [naʹmâ΄] ve أَنْعُمٌ [enʹum] üzere cemʹ olunduğu gibi câ΄iz olurdu.