Kamus-ı Muhit - الضحك maddesi

اَلضُّحْكُ [eḋ-ḋuḩk] (ḋâd’ın zammıyla) ضَحُوكٌ [ḋaḩûk]un cemʹidir.

اَلضَّحَكُ [eḋ-ḋaḩak] (fethateynle) Hayz görmek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَحِكَتِ الْأَرْنَبُ ضَحَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا حَاضَتْ قِيلَ وَمِنْهُ قَوْلُهُ تَعَالَى ﴿فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَقَ﴾ الآية أَيْ حَاضَتْ Baʹzı ümmehâtta masdarı ḋâd-ı meksûre ile ضِحْكٌ olmak üzere mersûmdur, lâkin mü΄ellifin kâʹidesi üzere fethateynledir ve gülmek maʹnâsından müsteʹârdır, zîrâ hâ΄iz olan hatun hâmil olmak gayr-i münker olmakla hayzı bâʹis-i inbisâtı olur, yoksa hayz “ض،ح،ك”mâddesinin maʹnâ-yı mevzûʹu değildir. Ve erneb kısmı hayz görür olmakla mü΄ellif ifâde için onunla temsîl eyledi. Ḩayât-ı Ḩayevân’da tavşan ve sırtlan ve kelb ve yarasa kuşu hayz görür oldukları mastûrdur. Ve kaldı ki Râgib Mufredât’ta حَاضَتْile tefsîri eşedd-i redd ve inkâr ile tezyîf eylemiştir, fe’lyurâcaʹ. İntehâ. Ve

ضَحَكٌ [ḋaḩak] Bir nesneyi ʹaceblemek yâhûd bir nesneden belinlemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَحِكَ الرَّجُلُ إِذَا عَجِبَ أَوْ فَزِعَ Ve bulutta şimşek oynamak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَحِكَ السَّحَابُ إِذَا بَرِقَVe maymun seslenmek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَحِكَ الْقِرْدُ إِذَا صَوَّتَ

اَلضَّحْكُ [eḋ-ḋaḩk] (ḋâd’ın fethi ve kesriyle) ve

اَلضِّحِكُ [eḋ-ḋiḩik] (kesreteynle) ve

اَلضَّحِكُ [eḋ-ḋaḩik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Gülmek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَحِكَ الرَّجُلُ ضَحْكًا وَضِحِكًا وَضَحِكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ضِدُّ بَكَىVe baʹzı nâs ḋâd’ın kesriyle ضِحِكْتُ derler, kesre-i ḩâ’ya itbâʹan ve halkiyyede bu vazʹ sahîhtir.

Vankulu Lugatı - الضحك maddesi

اَلضَّحْكُ [eḋ-ḋaḩk] (ḋâd’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) ve

اَلضِّحْكُ [eḋ-ḋiḩk] (ḋâd’ın kesriyle ve ḩâ’nın sükûnuyla) ve

اَلضَّحِكُ [eḋ-ḋaḩik] (ḋâd’ın fethi ve ḩâ’nın kesriyle) ve

اَلضِّحِكُ [eḋ-ḋiḩik] (ḋâd’ın ve ḩâ’nın kesriyle) Dört lügattır, gülmek maʹnâsına; yukâlu: ضَحِكَ يَضْحَكُ ضَحْكًا وَضِحْكًا وَضَحِكًا وَضِحِكًا Ve kezâlik ضَحْكٌ [ḋaḩk] ḋâd’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla şol ibtidâ çıkan hurmâ yemişidir ki yarılmış ola. Ve maymun çağırmağa dahi derler; yukâlu: ضَحِكَ الْقِرْدُ إِذَا صَوَّتَ