Kamus-ı Muhit - الفزع maddesi

اَلْفِزْعُ [el-Fizʹ] (fâ’nın kesriyle) Benî ʹÂdât cemâʹatinden ism-i İbnu’l-Muceşşir’dir.

اَلْفَزْعُ [el-Fezʹ] (fâ’nın fethi ve zâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) İbn ʹAbdullâh b. Rebîʹa b. Cendel nâm kimsenin ismidir. Ve Kelb kabîlesinden bir kimsenin ismidir. Ve Ḣuzâʹa kabîlesinden bir kimsenin ismidir. Ve İbnu’l-Fezʹ şol kimsedir ki Manṡûr-ı ʹAbbâsî zamânında İbrâhîm b. ʹAbdullâh b. Ḩasen b. ʹAlî radıyallâhu ʹanhum ile hurûc eylemekle bir takrîble dest-i Manṡûr’a giriftâr ve ber-dâr olmuştur.

اَلْفَزَعُ [el-Fezaʹ] (fethateynle) İsm-i İbn ʹUḵayḵ’tır ki tâbiʹîndendir. Ve bir adamın dahi ismidir ki Munḵaʹ cenâblarından rivâyet-i hadîs eyledi. Ve Fezaʹ b. Şehrân, Ḣašamp;ʹam kabîlesi nesebinin ricâlindendir. Ve

فَزَعٌ [fezaʹ] Korkuya denir; cemʹi أَفْزَاعٌ [efzâʹ] gelir, hâlbuki فَزَعٌ [fezaʹ] masdardır, yaʹnî fi’l-asl masdar olup ism mevkiʹinde istiʹmâl olunur yâhûd nevʹ irâdesine mebnîdir; yukâlu: كُشِفَ عَنْ قَلْبِهِ الْفَزَعُ أَيِ الذُّعْرُ وَالْفَرَقُ İşbu kelimelerin medlûlü olan korku, adama bir korkunç nesneden ʹârız olan kalbin nefâr ve inkıbâzı hâletidir ki şerr ve mazarrat tevakkuʹundan neş΄et eder, Fârisîde buna hirâs ve Türkîde belinleme ve uçunma taʹbîr olunur. Uyku içre ve nâgehân haykırıldıkta ʹârız olan korku bu kabildendir, onun için خِفْتُ مِنَ اللهِ denir, فَزِعْتُ وَفَرِقْتُ وَذُعِرْتُ مِنَ اللهِ denmek câ΄iz değildir. Ve işbu فَزَعٌ [fezaʹ] kelimesi masdar olarak istiʹmâl olunur; yukâlu: فَزِعَ فَزَعًا إِذَا فَرِقَ وَخَافَ Ve bir kimseden dâd ve feryâd edip istigâse ve istimdâd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَزِعَ إِلَيْهِ وَمِنْهُ إِذَا اسْتَغَاثَهُ Ve meded ve imdâd eylemek maʹnâsına olmakla zıdd olur; yukâlu: فَزِعَ إِلَيْهِ إِذَا أَغَاثَهُ Ve bir kimseye sığınmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَزِعَ إِلَيْهِ إِذَا لَجَأَ Ve uykudan belinleyip uyanmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَزِعَ مِنْ نَوْمِهِ إِذَا هَبَّ

Vankulu Lugatı - الفزع maddesi

اَلْفَزَعُ [el-fezaʹ] (fethateynle) Korku. Ve bu aslında masdar idi.