اَللَّبَانُ [el-lebân] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Göğüse denir, sadr maʹnâsına; ʹalâ-kavlin ortasına yâhûd iki memenin aralığına denir yâhûd at ve katır makûlesi bütün tırnaklı dâbbenin hâssaten göğsüne denir.
اَللِّبَانُ [el-libân] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Emmeğe denir, رَضَاعٌ [reḋâʹ] maʹnâsına; ve minhu yukâlu: هُوَ أَخُوهُ بِلِبَانِ أُمِّهِ قَالَ الشَّارِحُ وَلَا يُقَالُ بِلَبَنِ أُمِّهِ
اَللُّبَانُ [el-lubân] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) Kündür ismidir ki günlük taʹbîr olunan zamktır ki edviyedendir. Ve çam ağacına denir. Ve şol hâcete denir ki fakr ve ihtiyâc cihetinden olmayıp mühimme ve maslahat cihetinden ola; bunda müfredi لُبَانَةٌ [lubânet]tir; yukâlu: قَضَى فُلَانٌ لُبَانَتَهُ أَيْ حَاجَتَهُ الْمُهِمَّةَ
اَللَّبَّانُ [el-lebbân] (lâm’ın fethi ve bâ’nın tahfîfi ile) Göğüste sîne-bend durduğu yerdir.
اَللِّبَانُ [el-libân] (lâm’ın kesriyle) Emmek, رَضَاعَةٌ [reḋâʹat] gibidir veznen ve maʹnen; yukâlu: هُوَ أَخُوهُ بِلِبَانِ أُمِّهِ İbnu’s-Sikkît eyitti: هُوَ أَخُوهُ بِلَبَنِ أُمِّهِ denmez, zîrâ لَبَنٌ [leben] içilen süte derler.
اَللُّبَانُ [el-lubân] (lâm’ın zammı ve bâ’nın tahfîfi ile) Günlük dedikleri nesne ki edviyedendir, كُنْدُرٌ [kundur] maʹnâsına. Ve
لُبَانَةٌ [lubânet] Hâcete dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı