اَلْأَبَيَانُ [el-ebeyân] (fetehâtla) Taʹâmdan çok iğrenir olan, ʹalâ-kavlin efʹâl-i deniyye vü hasîseden bi’t-tabʹ ibâ΄ ve imtinâʹ eder olan ʹâlî-cenâb adama denir; yukâlu: رَجُلٌ أَبَيَانُ أَيْ يَأْبَى الطَّعَامَ أَوِ الدَّنِيَّةَ Cemʹi إِبْيَانٌ [ibyân] gelir hemzenin kesriyle.
اَلْأَبَيَانُ [el-ebeyân] (fethateynle) Bi-maʹnâhu eyzan, yukâlu: أَبَى فَهُوَ آبٍ وَأَبِيٌّ وَأَبَيَانٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı