اَلْأَذِيُّ [el-ežiyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde ve yâ’nın tahfîfiyle lügattir) Bi-maʹnâ mefʹûl olur, şedîdü’t-te΄ezzî olan adama denir, her nesneden ve azca nesneden pek incinir olan kimseden ʹibârettir; yukâlu: هُوَ أَذِيٌّ أَيْ شَدِيدُ التَّأَذِّي Ve bi-maʹnâ fâʹil olur, halkı pek incitip rencîde eder olan kimseye denmekle zıdd olur; yukâlu: رَجُلٌ أَذِيٌّ أَيْ شَدِيدُ الْإِيذَاءِ
اَلْأَذِي [el-ežî] (hemzenin fethi ve žâl’ın kesri ve meddiyle) Şol devedir ki bir yerde durmaya ve bir yerde durmaması halkî olup li-vecaʹin olmaya; yukâlu: بَعِيرٌ أَذٍ عَلَى فَعِلٍ وَنَاقَةٌ أَذِيَةٌ إِذَا كَانَ لَا يَقَرُّ فِي مَكَانٍ مِنْ غَيْرِ وَجَعٍ وَلَكِنْ خِلْقَةً عَلَى رِوَايَةِ أَبِي عُبَيْدٍ
اَلْأَذِيُّ [el-ežiyy] (hemzenin fethi ve meddi ve žâl’ın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Deryâda olan mevc.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı