Kamus-ı Muhit - الجذل maddesi

اَلْجَذَلُ [el-cežel] (fethateynle) Şâdân olmak maʹnâsınadır; yukâlu: جَذِلَ الرَّجُلُ جَذَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَرِحَ

اَلْجَذِلُ [el-cežil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve

اَلْجَذْلَانُ [el-cežlân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) Mesrûr ve şâdân kimseye denir. Ve baʹzı eşʹârda zarûreten جَاذِلٌ [câžil] ʹunvânında vârid olmuştur; yukâlu: رَجُلٌ جَذِلٌ وَجَذْلَانُ أَيْ فَرِحٌ

اَلْجِذْلُ [el-cižl] (cîm’in kesri ve žâl-ı muʹcumenin sükûnuyla) Ağaç makûlesinin yukarı dorusu gittikten sonra kalan omçasına ve köküne denir, ʹalâ-kavlin ağacın kütüğüne denir ki hurmânın kesilmiş budağı dibi tarzında olur; cîm’in fethiyle de câ΄izdir. Cemʹi أَجْذَالٌ [ecžâl] ve جِذَالٌ [cižâl] gelir cîm’in kesriyle ve جُذُولٌ [cužûl] ve جُذُولَةٌ [cužûlet] gelir cîm’lerin zammıyla; yukâlu: إِنْتَصَبَ كَالْجِذْلِ وَهُوَ أَصْلُ الشَّجَرَةِ وَغَيْرِهَا بَعْدَ ذَهَابِ الْفَرْعِ أَوْ مَا عَظُمَ مِنْ أُصُولِ الشَّجَرَةِ وَمَا عَلَى مِثَالِ شَمَارِيخِ النَّخْلِ مِنَ الْعِيدَانِ Ve ayakkabının ucuna denir. Ve dağın mer΄î ve zâhir olan tepesine denir; cemʹi أَجْذَالٌ [ecžâl] gelir. Ve azca mâla ıtlâk olunur; yukâlu: لَهُ جِذْلٌ مِنَ الْمَالِ أَيْ قَلِيلٌ Ve şol sivri kütük tarzında yoğun ağaca denir ki deve kısmının yatağına dikerler, uyuz ve gicik develer gelip ona sürtünmek için. Musaggarında جُذَيْلٌ [cužeyl] denir; ve minhu kavlu’l-Ḩabbâb b. el-Munžir: “أَنَا جُذَيْلُهَا الْمُحَكَّكُ وَعُذَيْقُهَا الْمُرَجَّبُ” Tasgîrleri taʹzîm içindir; ve minhu yukâlu: أَنَا جِذْلُ بُرْهَانٍ أَيْ صَاحِبُ بُرْهَانٍ Ve ʹArablar devâbb ve mevâşî kısmının zabt ve sıyânet ve riʹâyeti husûsunda refîk ve muʹâvin olan adama جِذْلُ مَالٍ ıtlâk ederler; yukâlu: فُلَانٌ جِذْلُ مَالٍ أَيْ رَفِيقٌ بِسِيَاسَتِهِ

Vankulu Lugatı - الجذل maddesi

اَلْجَذَلُ [el-cežel] (fethateynle) Şâd olmak, فَرَحٌ [feraḩ] gibidir veznen ve maʹnen; yukâlu: جَذِلَ يَجْذَلُ جَذَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْجِذْلُ [el-cižl] (cîm’in kesri ve žâl-ı muʹcemenin sükûnuyla) Büyük odun kökü, asl-ı hatab-ı ʹazîm maʹnâsına.