اَلْخُظُوُّ [el-ḣużuvv] (żâ-yı muʹceme ile سُمُوٌّ [sumuvv] vezninde) Bedenin eti sımsıkı tıknaz olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَظَا لَحْمُهُ يَخْظُو خُظُوًّا إِذَا اكْتَنَزَ Ve müteʹaddî olur, vücûdu iri ve tenû-mend kılmak maʹnâsına; yukâlu: خَظَاهُ اللهُ أَيْ أَضْخَمَهُ وَأَعْظَمَهُ
اَلْخَظُوُّ [el-ḣażuvv] (ḣâ’nın zammı ve żâ΄-i muʹcemenin zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) Bir kimsenin bedeninde eti sık olup müctemiʹ olmak; tekûlu: خَظَا لَحْمُهُ يَخْظُو مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا اكْتَنَزَ وَلَا تَقُلْ خَظِيَ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı