اَلدُّبِّيُّ [ed-dubbiyy] (dâl’ın zammı ve kesri ve bâ-yı müşeddedenin kesri ve yâ-yı müşeddede ile) Ehad ve ferd maʹnâsına müstameldir, fi’l-asl zikr olunan دَبَبْتُ [debebtu] mâddesinden me΄hûz ism-i mensûb olmakla yer üzere meşy eden hayvân demektir; yukâlu: مَا بِالدَّارِ دُبِّيٌّ أَيْ أَحَدٌ Şârihin beyânına göre kelâm-ı menfîye mahsûstur; مَا بِالدَّارِ دُعْوِيٌّ gibi.
اَلدُّبِيُّ [ed-dubiyy] (dâl’ın zammı ve bâ’nın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Kimse demektir; yukâlu: مَا بِالدَّارِ دُبِيٌّ أَيْ أَحَدٌ Kisâ΄î eyitti: Bu دَبَبْتُ den me΄hûzdur; ey: لَيْسَ فِيهَا مَنْ يَدِبُّ Bu sebebdendir مَا بِهَا دُعْوِيٌّ وَدُورِيٌّ وَطُورِيٌّ derler ve bununla tekellüm olunmaz illâ makâm-ı inkârda. Ve vechi budur ki دُعْوِيٌّ [duʹviyy] دَعْوَةٌ [daʹvet]ten ve طُورِيٌّ [ṯûriyy] طُورٌ [ṯûr]dan olur, yaʹnî daʹvet olunacak kimse yoktur. Ve طُورٌ [ṯûr]a mensûb olan vahşîlerden bir ehad yoktur, bu kanda kaldı ki benî Âdemden ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı