اَلدَّسْرُ [ed-desr] (كَسْرٌ [kesr] vezninde) Dürtmek ve sançmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَسَرَهُ بِالرُّمْحِ دَسْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا طَعَنَهُ Ve öte kakmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَسَرَهُ إِذَا دَفَعَهُ Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: “لَيْسَ فِي الْعَنْبَرِ زَكَاةً إِنَّمَا هُوَ شَيْءٌ دَسَرَهُ الْبَحْرُ” أَيْ دَفَعَهُ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: دَسَرَهَا إِذَا جَامَعَهَا Ve gemiyi دِسَارٌ [disâr] ile ıslâh ve üstüvâr kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَسَرَ السَّفِينَةَ إِذَا أَصْلَحَهَا بِالدِّسَارِ Ve bir nesneye zor ile enser sokmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَسَرَ الدِّسَارَ فِيهِ إِذَا أَدْخَلَهُ بِهِ بِقُوَّةٍ
اَلدُّسُرُ [ed-dusur] (zammeteynle) Cemʹi, ipler maʹnâsına. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ﴾ (القمر 13) Ve دُسْرٌ [dusr] dahi sîn’in sükûnuyla câ΄izdir, عُسُرٌ [ʹusur] ve عُسْرٌ [ʹusr] gibi.
اَلدَّسْرُ [ed-desr] (dâl’ın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Yitmek, defʹ maʹnâsına. İbn ʹAbbâs radıyallâhu ʹanhumâ ʹanber hakkında eyitti: “إِنَّمَا هُوَ شَيْءٌ يَدْسُرُهُ الْبَحْرُ دَسْرًا” أَيْ يَدْفَعُهُ ve yukâlu: دَسَرَهُ بِالرُّمْحِ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ دَفَعَهُ بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı