اَلسُّعُوفُ [es-suʹûf] (sîn’in zammıyla) Büyük kâselere denir. Ve ev esbâbına denir; yukâlu: نَقَلَ سُعُوفَ الْبَيْتِ أَيْ أَمْتِعَتَهُ Ve tabâyiʹ ve ahlâk-ı nâsa denir, gerek mekârim ve gerek zemâyim olsun. Şârihin beyânına göre müfredi mesmûʹ değildir; ve minhu yukâlu:سُعُوفُ النَّاسِ صُنُوفٌ أَيْ طَبَائِعُهُمْ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı