Kamus-ı Muhit - الشطء maddesi

الشَّطْءُ [eş-şaṯ΄] (şîn’in fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) Hurmâ ağacının ve ekinin tâze yarıp çıkan filizlerine denir, ʹalâ-kavlin hâssaten ekinin yaprağına denir. Cemʹi شُطُوءٌ [şuṯû΄] gelir şîn’in ve ṯâ’nın zammıyla; yukâlu: بَدَا شَطْءٌ وَهُوَ فِرَاخُ النَّخْلِ وَالزَّرْعِ أَوْ وَرَقُهُ ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْئَهُ﴾ الآية Ve

شَطْءٌ [şaṯ΄] ve

شُطُوءٌ [şuṯû΄] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Masdar olur, hurmâ ağacı yâhûd ekin tâze filiz çıkarmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ الزَّرْعُ وَالنَّخْلُ شَطْئًا وَشُطُوءًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَخْرَجَ الشُّطُوءَ Ve

شَطْءُ الشَّجَرِ [şaṯ΄u’ş-şecer] Ağacın etrâfından sürüp çıkan filizlere ve fidanlara denir ki ağacın kuvvetine mâniʹ olur diye katʹ ederler, ağacın gülleri taʹbîr olunur. Cemʹi أَشْطَاءٌ [eşṯâ΄] gelir hemzenin fethiyle. Ve

شَطْءُ النَّهْرِ [şaṯ΄u’n-nehr] Çayın kıyısına ve kenârına denir; yukâlu: قَعَدَ فِي شَطْءِ النَّهْرِ أَيْ فِي شَطِّهِ Cemʹi شُطُوءٌ [şuṯû΄] gelir. Ve

شَطْءٌ [şaṯ΄] Kıyı sıra yürümek maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ الرَّجُلُ شَطْئًا إِذَا مَشَى عَلَى شَطْءِ النَّهْرِ Ve davarın sırtına pâlân vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ النَّاقَةَ إِذَا شَدَّ عَلَيْهَا الرَّحْلَ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ امْرَأَتَهُ إِذَا جَامَعَهَا Ve davara ağır yük yükletmekle bastırmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ الْبَعِيرَ بِالْحِمْلِ إِذَا أَثْقَلَهُ Ve yük götürmek husûsunda dayangan ve kavî ve tüvânâ olmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ الرَّجُلُ بِالْحِمْلِ إِذَا قَوِيَ عَلَيْهِ Ve yere bırakmak ve yabana atmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَتِ الأُمُّ بِهِ إِذَا طَرَحَتْهُ Ve kahr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: شَطَأَ فُلاَنًا إِذَا قَهَرَهُ

Vankulu Lugatı - الشطء maddesi

اَلشَّطْءُ [eş-şaṯ΄] (şîn’in fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) Ekinin ve nebâtâtın evvel çıkan yaprağı. Ve

شَطْءٌ [şaṯ΄] Kıyı sıra yürümeğe dahi derler; cemʹi اَلْأَشْطَاءُ [el-eşṯâ΄] gelir. Ve nâkanın arkasına havut vurmak; yukâlu: شَطَأْتُ النَّاقَةَ شَطْئًا أَيْ شَدَدْتُ عَلَيْهَا الرَّحْلَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ