اَلْبِلْخُ [el-bilḣ] Bâ’nın kesri ve fethiyle ki جِلْفٌ [cilf] ve صَعْبٌ [ṡaʹb] gibi sıfatlardır, hod-bîn ve mütekebbir yâdigâra denir.
اَلْبَلَخُ [el-belaḣ] (fethateynle) Büyüklenmek maʹnâsınadır; yukâlu: بَلِخَ الرَّجُلُ بَلَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَكَبَّرَ
اَلْبُلْخُ [el-Bulḣ] (bâ’nın zammıyla) بَلِيخٌ [belîḣ] lafzının cemʹidir ki Cezîre-i İbn ʹÖmer’de cârî bir nehrin adıdır ve ona بُلُخٌ [Buluḣ] dahi derler zammeteynle ve أَبَالِخُ [Ebâliḣ] ve بَلِيخَاتٌ [Belîḣât] ve بَلاَئِخُ [Belâ΄iḣ] dahi derler ki cümlesi cemʹ bünyesiyledir, enhâr-ı kesîre insıbâbıyla ʹazîm olduğuna mebnî ıtlâk olunmuştur.
اَلْبَلْخُ [el-belḣ] (bâ’nın fethiyle) Şecer-i sindiyân ismidir ki belût ağacı nevʹindendir; ʹArabistân meşesi ve baʹzı diyârda tahrîfle zindigân ağacı taʹbîr ederler. Ve
بَلْخٌ [belḣ] Uzunluk, tûl maʹnâsınadır; yukâlu: فِي قَامَتِهِ بَلْخٌ أَيْ طُولٌ Ve
بَلْخٌ [Belḣ] Diyâr-ı şarkîde bir belde-i maʹrûfe adıdır.
اَلْبَلَخُ [el-belaḣ] (fethateynle) Ululanmak; yukâlu: بَلِخَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı