اَلْعُبُبُ [el-ʹubub] (zammeteynle) Yerden fışkırıp feverân eden ve püskürerek cereyân eden sulara denir, مِيَاهٌ مُتَدَفِّقَةٌ maʹnâsına.
اَلْعُبَبُ [el-ʹubeb] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) حَبُّ الْكَاكَنْجِ [ḩabbu’l-kâkenc] ismidir. كَاكَنْجٌ [kâkenc] ʹaşşâbların kunbul otu dedikleri nebâttır. Fârisîde ʹarûs-ı der-perde derler. Kütüb-i tıbbiyyede kunbul dedikleri bu değildir. Berrîsi ve bostânîsi olur. Nebâtı it üzümüne şebîh ve habbı ki semeri olacaktır, kırmızı gılâf içre ve dâneleri fındık kadar ve baʹde’l-kemâl kırmızı olur. Veʹalâ-kavlin عُبَبٌ [ʹubeb] عِنَبُ الثَّعْلَبِ [ʹinebu’šamp;-šamp;aʹleb] ismidir ki it üzümü dedikleri nebâttır. Ve ʹinde’l-baʹz عُبَبٌ [ʹubeb] شَجَرُ الرَّاءِ [şeceru’r-râ΄] ismidir ki mâddesinde beyân olundu. Yâhûd أَغْلاَثٌ [aġlâšamp;] kısmından bir nevʹ şecer adıdır. Ve أَغْلاَثٌ [aġlâšamp;] acı ve baʹzı semmiyyetli olan eşcârdan ʹibârettir, عِكْرِيشٌ [ʹikrîş] ve حَلْفَاءُ [ḩalfâ΄] ve يَنْبُوتٌ [yenbût] ve لَصَفٌ [leṡaf] ve عِشْرِقٌ [ʹişriḵ] ve بَرْدِيٌّ [berdiyy] ve أَسَلٌ [esel] gibi.
اَلْعُبُبُ [el-ʹubub] (zammeteynle) Şol sulardır ki yerden atılı atılı çıkar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı