اَلْعُبُولُ [el-ʹubûl] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve
اَلْعَبَلُ [el-ʹabel] (fethateynle) Bunlar da عَبَالَةٌ [ʹabâlet] maʹnâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّيْءَ عُبُولًا وَعَبِلَ عَبَلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ إِذَا ضَخُمَ
اَلْعَبُولُ [el-ʹabûl] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Ölüme denir, مَنِيَّةٌ [meniyyet] maʹnâsına; ve minhu yukâlu: عَبَلَتْهُ عَبُولٌ أَيْ إِشْتَعَبَتْهُ شَعُوبُ يُقَالُ ذَلِكَ لِلرَّجُلِ إِذَا مَاتَ كَمَا يُقَالُ غَالَتْهُ غُولٌ Burada te΄nîs-i fiʹl مَنِيَّةٌ [meniyyet] tasavvuruna mebnîdir. Mütercim der ki عَبُولُ [ʹabûl] شَعُوبُ [şaʹûb] gibi مَنِيَّةٌ [meniyyet]in yaʹnî ölümün ismidir. Pes gayr-i munsarıftır, dahâmet ve sıklet maʹnâsından yâhûd sukût-ı varak maʹnâsındandır. Ve lemh-i vasfiyyet sebebiyle gâh olur ki شَعُوبُ [şaʹûb] gibi ona dahi harf-i taʹrîf dâhil olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı