Kamus-ı Muhit - العطش maddesi

اَلْعَطَشُ [el-ʹaṯaş] (fethateynle) Susuzluğa denir; tekûlu: أَخَذَنِي الْعَطَشُ Ve masdar olur, susamak maʹnâsına; yukâlu: عَطِشَ الرَّجُلُ عَطَشًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve müştâk ve arzû-mend olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: عَطِشَ إِلَيْهِ إِذَا اشْتَاقَ

اَلْعَطِشُ [el-ʹaṯiş] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve

اَلْعَطُشُ [el-ʹaṯuş] ve

اَلْعَطْشَانُ [el-ʹaṯşân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) ve

اَلْعَاطِشُ [el-ʹâṯiş] Sıfatlardır, susuz erkeğe denir, lâkin عَطْشَانُ [ʹaṯşân] hâlde ve عَاطِشٌ [ʹâṯiş] istikbâlde müstaʹmeldir. Ve عَطْشَانُ [ʹaṯşân] lafzının cemʹi عَطْشَى [ʹaṯşâ] gelir; سَكْرَى [sekrâ] vezninde ve عَطَاشَى [ʹaṯâşâ] gelir, ʹayn’ın fethi ve elif’in kasrıyla ve عِطَاشٌ [ʹiṯâş] gelir ʹayn’ın kesriyle. Mü΄ennesinde عَطِشَةٌ [ʹaṯişet] denir, فَرِحَةٌ [feriḩat] vezninde ve عَطُشَةٌ [ʹaṯuşet] denir ṯâ’nın zammıyla ve عَطْشَى [ʹaṯşâ] denir, kezâlik سَكْرَى [sekrâ] vezninde ve عَطْشَانَةٌ [ʹaṯşânet] denir, سَكْرَانَةٌ [sekrânet] vezninde. Ve cemʹ-i mü΄ennesinde عَطِشَاتٌ [ʹaṯişât] denir, فَرِحَاتٌ [feriḩât] vezninde ve عَطُشَاتٌ [ʹaṯuşât] denir ṯâ’nın zammıyla ve عِطَاشٌ [ʹiṯâş] denir ʹayn’ın kesriyle ve عَطْشَانَاتٌ [ʹaṯşânât] denir; yukâlu: هُوَ عَطِشٌ وَعَطُشٌ وَعَطْشَانُ اَلْآنَ وَعَاطِشٌ غَدًا وَهُمْ عَطْشَى وَعَطَاشَى وَعِطَاشٌ وَهِيَ عَطِشَةٌ وَعَطُشَةٌ وَعَطْشَى وَعَطْشَانَةٌ وَهُنَّ عَطِشَاتٌ وَعَطُشَاتٌ وَعِطَاشٌ وَعَطْشَانَاتٌ Ve

عَطْشَانُ [ʹaṯşân] Müştâk ve arzû-mend maʹnâsına müstaʹmeldir; tekûlu: إِنِّي إِلَيْكَ لَعَطْشَانُ أَيْ مُشْتَاقٌ Ve

عَطْشَانُ [ʹAṯşân] ʹAbdulmuṯṯalib b. Hâşim’in kılıcı ismidir.

Vankulu Lugatı - العطش maddesi

اَلْعَطَشُ [el-ʹaṯaş] (fethateynle) Susuzluk; yukâlu: عَطِشَ يَعْطَشُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْعَطُشُ [el-ʹaṯuş] (ʹayn’ın fethi ve ṯâ’nın zammıyla) Bi-maʹnâhu; yukâlu: مَكَانٌ أَعْطَشُ وَعَطُشٌ إِذَا كَانَ قَلِيلَ الْمَاءِ

اَلْعَطِشُ [el-aṯiş] (ʹayn’ın fethi ve ṯâ’nın kesriyle) Suyu kıt yer.