اَلْعَفْتٌ [el-ʹaft] (ʹayn’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi burup kırmak, ʹalâ-kavlin eczâsını dağlayıp saçılmayarak kırmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَفَتَ الشَّيْءَ عَفْتًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا لَوَاهُ وَكَسَرَهُ أَوْ كَسْرًا بِلاَ ارْفِضَاضٍ Ve ʹacemî kimse tekellüfle ʹArabî kelimât etmek yâhûd lüknetinden nâşî kelâmı tâmm ve vâfî edâ edemeyip şikeste hurd murd tekellüm eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: عَفَتَ فِي كَلاَمِهِ إِذَا تَكَلَّفَ فِي عَرَبِيَّتِهِ أَوْ كَسَرَهُ لُكْنَةً
اَلْعَفْتُ [el-ʹaft] (ʹayn’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Eli ufatmak için burmak; yukâlu: عَفَتَ يَدَهُ يَعْفِتُهَا عَفْتًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا لَوَاهَا لِيَكْسِرَهَا Ve sözü söylemeğe dahi derler; yukâlu: عَفَتَ كَلَامَهُ يَعْفِتُهُ أَيْ يَكْسِرُهُ مِنَ اللُّكْنَةِ Ve لُكْنَةٌ [luknet] lâm’ın zammıyla dil tutkun olmağa derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı