اَلْعَفْنُ [el-ʹafn] (دَفْنٌ [defn] vezninde) Dağa ve bayıra ağmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَفَنَ فِي الْجَبَلِ عَفْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَعَّدَ Ve eti azıtıp kokutmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَفَنَ اللَّحْمَ إِذَا غَيَّرَهُ
اَلْعَفَنُ [el-ʹafen] (fethateynle) ve
اَلْعُفُونَةُ [el-ʹufûnet] (عُمُومَةٌ [ʹumûmet] vezninde) Bir nesne rutûbetten yâhûd sâ΄ir ʹârızadan yepriyip çürümek maʹnâsınadır; yukâlu: عَفِنَ الْحَبْلُ عَفْنًا وَعُفُونَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَسَدَ فَتَفَتَّتَتْ عِنْدَ مَسِّهِ
اَلْعَفِنُ [el-ʹafin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلْمَعْفُونُ [el-maʹfûn] Bozulup kokmuş ete denir. Ve
عَفِنٌ [ʹafin] Çürümüş nesneye denir.
اَلْعَفَنُ [el-ʹafen] (fethateynle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: عَفِنَ الْحَبْلُ عَفَنًا وَعُفُونَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا بَلِيَ مِنَ الْمَاءِ
اَلْعَفِنُ [el-ʹafin] (ʹayn’ın fethi ve fâ’nın kesriyle) Çürüyen nesne.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı