اَلْقَرَدَةُ [el-ḵaredet] (kezâlik fethateynle) Yaramaz olan yünden bir pâre. Ve fi’l-meseli: “عَكَرَتْ عَلَى الْغَزْلِ بِأَخَرَةٍ فَلَمْ تَدَعْ بِنَجْدٍ قَرَدَةً” Yaʹnî “Ahmak ʹavret âhar işe başladı, yün komadı eğirdi.” Ve عَكَرَتْ [ʹakeret] عَطَفَتْ [ʹaṯafet] maʹnâsınadır. Ve نَجْدٌ [necd] yüksek yere derler. Ve yün yaramaz olmak; yukâlu: قَرِدَ الصُّوفُ يَقْرَدُ قَرَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve deriye güve düşüp fâsid olmağa derler; yukâlu: قَرِدَ الْأَدِيمُ إِذَا حَلِمَ Ve bir kimse ʹâciz olmağın sâkit olmağa da derler.
اَلْقِرَدَةُ [el-ḵiredet] (ḵâf’ın kesri ve râ’nın fethiyle) Kezâlik cemʹdir, maymunlar maʹnâsına, mislu: فِيل [fîl] ve فِيَلَة [fiyelet]. Ve fi’l-meseli: “إِنَّهُ أَزْنَى مِنْ قِرْدٍ” Ebu ʹUbeyd eyitti: Bu meselde zikr olunan قِرْدٌ [ḵird] Huzeyl tâ΄ifesinden bir recülün ismidir ki ona Ḵird b. Muʹâviye derler. Ve أَزْنَى ziyâde zinâ edici maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı