اَللَّفَقُ [el-lefaḵ] (fethateynle) Bir işe başlayıp işleyip gitmek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفِقَ يَعْمَلُ كَذَا لَفَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا طَفِقَ Ve bir nesneye nâ΄il olup ahz eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفِقَ الشَّيْءَ إِذَا أَصَابَهُ وَأَخَذَهُ
اَللِّفْقُ [el-lifḵ] (lâm’ın kesriyle) İki enden dikilmiş çarın bir enine denir; yukâlu: مُلَاءَةٌ ذَاتُ لِفْقَيْنِ أَيْ عَرْضَيْنِ
اَللَّفْقُ [el-lefḵ] (lâm’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Sevbin bir pâresini bir pâreye yanaştırıp dikmek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَقَ الثَّوْبَ لَفْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَمَّ شُقَّهُ إِلَى أُخْرَى فَخَاطَهُمَا Ve taleb eylediği nesneye yetişmeyip hâ΄ib olmak maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَقَ الْأَمْرَ إِذَا طَلَبَهُ فَلَمْ يُدْرِكْهُ Ve doğan kuşu salıverildiği şikârı sayd etmeyip boş dönmek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَقَ الصَّقْرُ إِذَا أُرْسِلَ فَلَمْ يَصْطَدْ
اَللِّفْقُ [el-lifḵ] (lâm’ın kesri ve fâ’nın sükûnuyla) İki enden dikilmiş izârın bir eni. Ve bu makâmda sâhib-i Ṡurâḩ“yekî kerâne-i derz” demiştir müfessir müfessere mutâbık değildir, te΄emmül oluna.
اَللَّفْقُ [el-lefḵ] (lâm’ın fethi ve fâ’nın sükûnu ile) Bir pâreyi bir pâreye dikmek; yukâlu: لَفَقْتُ الثَّوْبَ أَلْفِقُهُ لَفْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَمَمْتَ شُقَّهُ إِلَى أُخْرَى فَتَخِيطَهُمَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı