اَلْمَنْعَلُ [el-menʹal] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) ve
اَلْمَنْعَلَةُ [el-menʹalet] (مَقْعَدَةٌ [maḵʹadet] vezninde) Toprağı galîz olan arza denir. Ve bu ism ve sıfat olur; tekûlu: نَزَلْنَا مَنْعَلًا وَمَنْعَلَةً وَأَرْضًا مَنْعَلًا وَمَنْعَلَةً أَيْ غَلِيظَةً
اَلْمُنْعَلُ [el-munʹal] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) Bu dahi ayağı papuçlu adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مُنْعَلٌ أَيْ ذُو نَعْلٍ Ve tırnağı pek ve metîn dâbbeye denir; yukâlu: فَرَسٌ مُنْعَلٌ أَيْ شَدِيدُ الْحَافِرِ Şârihin beyânına göre مُسْهَبٌ [musheb] gibi bunlar da gayr-i kıyâsîdir. Ve
مُنْعَلٌ [munʹal] Şol ata denir ki bilekçesi nihâyet bulduğu yerde tırnağının üzerinde tüyleri beyâz olup lâkin değirmice olmaya ve إِنْعَالٌ [inʹâl]den ism-i mefʹûldür; ʹalâ-kavlin إِنْعَالٌ [inʹâl] atın tırnakları üzere olan kılların hâtem taʹbîr olunan cüz΄îce beyâzlıktan mütecâviz beyâz olmasından ʹibârettir. El-hâsıl bilekçenin tırnağa kavuştuğu aşık kemiği üzere kılların beyâz olmasına إِنْعَالٌ [inʹâl] ve o sıfatta olan ata مُنْعَلُ الْيَدِ وَالرِّجْلِ denir; yukâlu: فَرَسٌ مُنْعَلُ يَدِ كَذَا أَوْ رِجْلِ كَذَا أَوِ الْيَدَيْنِ أَوِ الرِّجْلَيْنِ إِذَا كَانَ فِي مَآخِيرِ أَرْسَاغِهِ بَيَاضٌ وَلَمْ يَسْتَدِرْ أَوِ الْإِنْعَالُ هُوَ أَنْ يُجَاوِزَ الْبَيَاضُ الْخَاتَمَ Ve خَاتَمٌ [ḣâtem] mîm bâbında mâddesinde mersûmdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı