Kamus-ı Muhit - النزاء maddesi

اَلنَّزَاءُ [en-nezâ΄] (سَمَاءٌ [semâ΄] vezninde) ve

اَلنِّزَاءُ [en-nizâ΄] (كِسَاءٌ [kisâ΄] vezninde) Erkek hayvân dişiye aşmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَزَا الْفَحْلُ عَلَى النَّاقَةِ نَزَاءً وَنِزَاءً إِذَا سَفَدَ

اَلنَّزِيُّ [en-neziyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde) ve

اَلنَّزَّاءُ [en-nezzâ΄] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) ve

اَلْمُتَنَزِّي [el-mutenezzî] (مُتَنَزِّهٌ [mutenezzih] vezninde) Şerr ve şûr ve fitne husûsuna cesûr ve şîr-merd ve cüst ve çâlâk olan adama ıtlâk olunur; yukâlu: إِنَّهُ لَنَزِيٌّ إِلَى الشَّرِّ وَنَزَّاءٌ وَمُتَنَزٍّ أَيْ سَوَّارٌ إِلَيْهِ

اَلنَّزْوُ [en-nezv] (nûn’un fethi ve zây-ı muʹcemenin sükûnuyla) ve

اَلنُّزَاءُ [en-nuzâ΄] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) ve

اَلنُّزُوُّ [en-nuzuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) ve

اَلنَّزَوَانُ [en-nezevân] (fetehâtla) Sıçramak ve atlamak maʹnâsınadır; yukâlu: نَزَا عَلَيْهِ يَنْزُو نَزْوًا وَنُزَاءً وَنُزُوًّا وَنَزَوَانًا إِذَا وَثَبَ عَلَيْهِ Ve gönül bir nesneye çekinmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَزَا بِهِ قَلْبُهُ إِذَا طَمَحَ Ve eşek kısmı haşarılıktan beri öte şâtır gibi kalkımak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَزَتِ الْحُمُرُ إِذَا وَثَبَتْ مِنَ الْمَرَاحِ أَيْ مَرِحَتْ فَوَثَبَتْ Ve tencerede taʹâm kaynamak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَزَا الطَّعَامُ إِذَا غَلَا

Vankulu Lugatı - النزاء maddesi

اَلنِّزَاءُ [en-nizâ΄] (nûn’un kesri ve elifin meddiyle) Erkek dişi üzerine sıçramak; yukâlu: نَزَا الذَّكَرُ عَلَى الْأُنْثَى نِزَاءً مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْضًا Ve bu bütün tırnaklı ve çatal tırnaklı olan hayvânda ve sibâʹda istiʹmâl olunur.

اَلنُّزَاءُ [en-nuzâ΄] (nûn’un zammı ve zâ’nın tahfîfi ve elifin meddiyle) Bir marazdır ki koyuna ʹârız olur, tâ ölünce sıçramadan hâlî olmaz.