اَلْبَكْعُ [el-bekʹ] Bir kimsenin yüzüne durup yaramaz söz söylemek; yukâlu: بَكَعَهُ بَكْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا اسْتَقْبَلَهُ بِمَا يَكْرَهُ Ve
بَكْعٌ [bekʹ] Bunda mevâziʹ-i müteferrikaya birbiri ardınca muhkem vurmağa dahi derler. Kabîle-i Temîm مَا أَدْرِي أَيْنَ بَكَعَ derler أَيْنَ بَقَعَ diyecek mahalde ki أَيْنَ ذَهَبَ demek olur, nitekim el-ân mürûr etti.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı