خُرْءُ بَقَاعِ [ḣurʹu beḵâʹi] (ḣâ’nın zammı ve بَقَاعِ [beḵâʹi]قَطَامِ [ḵaṯâmi] vezninde, insirâfı dahi câ΄izdir) Şol gubâra ıtlâk olunur ki terlemiş beden üzere câ-be-câ çöküp yapışmış ola. Kezâlik bedende lemʹa lemʹa tereşşuh eylemiş tere olunur; yukâlu: أَصَابَهُ خُرْءُ بَقَاعِ أَيْ غُبَارٌ وَعَرَقٌ فَبَقِيَ لُمَعٌ مِنْ ذَلِكَ عَلَى جَسَدِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı