فَشَاشِ [feşâşi] (قَطَامِ [ḵaṯâmi] vezninde) Şol ʹavrete denir ki cimâʹ hengâmında kendiden rîh çıkar ola; ve minhu’l-meselu: ḣفَشَاشِ فُشِّيهِ مِنِ اسْتِهِ إِلَى فِيهِḢ أَيْ افْعَلِي بِهِ مَا شِئْتِ فَمَا بِهِ انْتِصَارٌ Mesel-i mezbûr bir kimse hışma gelip lâkin icrâsına kâdir olmadıkta darb olunur ki ona dilediğini işle elinden nesne gelmez maʹrizindedir. فَشٌّ [feşş] tulumdan yel çıkarmak maʹnâsınadır ki zikr olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı