فَسَاقِ [fesâḵi] (قَطَامِ [ḵaṯâmi] vezninde) ve
فُسَقُ [fusaḵ] (زُفَرُ [zufer] vezninde) Harf-i nidâ ile istiʹmâl olunurlar, evvelki mü΄ennese ve sânî müzekkere mahsûstur, ikisi de maʹdûllerdir; yukâlu: يَا فَسَاقِ لِلْمَرْأَةِ أَيْ يَا فَاسِقَةُ وَيُقَالُ لِلرَّجُلِ يَا فُسَقُ أَيْ يَا أَيُّهَا الْفَاسِقُ
فِسْقٌ [fisḵ] (fâ’nın zammı ve sîn’in fethiyle) Bir kelimedir ki harf-i nidâ ile istiʹmâl olunup يَا فُسَقُ derler يَا أَيُّهَا الْفَاسِقُ maʹnâsına, nitekim يَا خُبَثُ derler يَا أَيُّهَا الْخَبِيثُ maʹnâsına. Ve bu maʹrifedir bu delîlle ki muʹarref bi’l-lâmla sıfatlanıp يَا فُسَقُ الْخَبِيثُ derler. Ve Cevherî’nin bu istidlâlinde te΄emmül vardır, zîrâ ahrüf-i nidâ dâhil olduktan sonra nekire dahi maʹrife olur, nitekim يَا رَجُلُ lafzında tafsîl olunmuştur, fe-te΄emmel.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı