فَرْمَاءُ [fermâ΄] (صَحْرَاءُ [ṡaḩrâ΄] vezninde) Gerçi Cevherî bir mevziʹ ile tefsîr eylemiş lâkin sehvdir, savâb olan ḵâf’la olmaktır, kezâlik istişhâd için inşâd eylediği beytte dahi tashîf eylemiştir. Şârih der ki İbn Ḩabîb fâ’yla tansîs eylemiştir.
فَرَمَاءُ [Feremâ΄] (fethateynle ve elifin meddiyle) Bir mevziʹin ismidir. Ve Šaʹleb eyitti: kelâm-ı ʹArabda فَعَلَاءُ [faʹalâ΄] yoktur illâ ثَأَدَاءُ [šamp;e΄edâ΄] ve فَرَمَاءُ [feremâ΄]. Ve Ferrâ΄ سَحَنَاءُ [seḩanâ΄]ı dahi ziyâde kıldı. İbn Keysân eyitti: ثَأَدَاءُ [šamp;e΄edâ΄] ve سَحَنَاءُ [seḩanâ΄]ın tahrîki harf-i halktan ötürüdür, nitekim نَهْرٌ [nehr]de نَهَرٌ [neher] ve شَعْرٌ [şaʹr]de شَعَرٌ [şeʹar] câ΄izdir. Ve فَرَمَاءُ [feremâ΄]da egerçi bu ʹillet mevcûd değildir lâkin şöyle zann ederim ki aslında maksûre olup şâʹir onu zarûret için medd etmiş ola. Ve bunun nazîri جَمَزَى [cemezâ]dır, bâb-ı kasrda dedi. Ve ثَأَدَاءُ [šamp;e΄edâ΄] câriyeye derler, أَمَةٌ [emet] maʹnâsına ki soğuk zahmetin görmüş ola. Ve سَحَنَاءُ [seḩanâ΄] hey΄ete ve kıyâfete derler. Ve جَمَزَى [cemezâ΄] sürʹat etmek maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı