اَلْقَعَفُ [el-ḵaʹaf] (fethateynle) Düşmek, سُقُوطٌ [suḵûṯ] maʹnâsınadır. ʹAlâ-kavlin duvarın yıkılıp düşmesine mahsûstur; yukâlu: قَعِفَ الشَّيْءُ قَعَفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا سَقَطَ أَوْ هُوَ خَاصٌّ بِالْحَائِطِ Ve
قَعَفٌ [ḵaʹaf] Şol hurde dağlara denir ki birbirinin üzerinde ola.
اَلْقَعْفُ [el-ḵaʹf] (ḵâf’ın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Aslından koparmak; tekûlu: قَعَفْتُ النَّخْلَةَ إِذَا اقْتَلَعْتَهَا مِنْ أَصْلِهَا Ve
قَعْفٌ [ḵaʹf] Çanakta olan nesneyi cümle içmeğe dahi derler. Ve bu قَحْفٌ [ḵaḩf] maʹnâsında lügattır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı