اَلْوَدْسُ [el-veds] (vâv’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Yerde ibtidâ biten ot; yukâlu: مَا أَحْسَنَ وَدْسَهَا Ve
وَدْسٌ [veds] Bir nesne hafî olmağa da derler; yukâlu: وَدَسَ عَلَى الشَّيْءِ وَدْسًا إِذَا خَفِيَ Ve bâ’yla istiʹmâl olunsa gizlemek maʹnâsına da gelir; yukâlu : أَيْنَ وَدَسْتَ بِهِ أَيْ أَيْنَ خَبَأْتَهُ Ve gitmek maʹnâsına da gelir; yukâlu: مَا أَدْرِي أَيْنَ وَدَسَ أَيْ أَيْنَ ذَهَبَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı