اَلْأَتْنُ [el-etn] (hemzenin fethi ve tâ’nın sükûnuyla) ve
اَلْأُتُونُ [el-utûn] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Bir yerde sâbit ve mukîm olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَتَنَ بِالْمَكَانِ أَتْنًا وَأُتُونًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَقَامَ وَثَبَتَ
اَلْأُتُنُ [el-utun] (zammeteynle) Yüce yerlere denir.
اَلْأَتْنُ [el-etn] (hemzenin fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Bir yerde ikâmet etmek.
اَلْأُتُنُ [el-utun] (zammeteynle) Kezâlik cemʹi.Ve أُتْنٌ [utn] dahi câ΄izdir tâ’nın sükûnuyla. Ve
أَتَانٌ [etân] Kuyu başında su çeken kimsenin durduğu yere dahi derler. Ve kuyu ağızında duran kayaya dahi derler. Ve şol kayaya dahi derler ki fermûde olup berk ve müdevver ola. Ve eger zikr olunan kaya dibi yakın suda olursa ona أَتَانُ الضَّحْلِ derler. Ve gâh olur ona nâka teşbîh olunur, berk olduğuna binâ΄en.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı