اَلْأَثَاثَةُ [el-ešamp;âšamp;et] ve
اَلْأَثَاثُ [el-ešamp;âšamp;] (hemzelerin fethiyle) ve
اَلْأُثُوثُ [el-ušamp;ûšamp;] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Ot gür ve sık olmakla birbirine sarmaşık olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَثَّ النَّبَاتُ أَثَاثَةً وَأَثَاثًا وَأُثُوثًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا كَثُرَ وَالْتَفَّ Ve ʹavretin sağrısı ki kıç taʹbîr olunur, büyük olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَثَّتِ الْمَرْأَةُ إِذَا عَظُمَتْ عَجِيزَتُهَا
اَلْأَثَاثُ [el-ešamp;âšamp;] (kezâlik hemzenin fethiyle) Ev esbâbı, metâʹü’l-beyt maʹnâsına. Ferrâ eyitti: أَثَاثٌ [ešamp;âšamp;] cemʹidir, vâhidi yoktur. Ve Ebû Zeyd eyitti: أَثَاثٌ [ešamp;âšamp;] götürü mâla ıtlâk olunur, yaʹnî deveye ve koyuna ve kula ve sâ΄ir metâʹa ıtlâk olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı