اَلْأَحْمَاءُ [el-aḩmâ΄] (hemzenin fethiyle) Cemʹi, zevcin hısımları maʹnâsına. Ve bunda dört lügat vardır. Biri حَمًا [ḩamâ] mislu: قَفًا [ḵafâ] ve biri حَمُو [ḩamû] mislu: أَبُو[ebû] ve biri حَمٌ [ḩam] mislu: أَبٌ [eb] ve biri حَمْءٌ [ḩam΄]dir mîm’in sükûnu ve âhirinin hemzesi ile, Ferrâ rivâyeti üzere. Ve gâh olur حَمْوٌ [ḩamv] dahi derler hemzenin terki ile. Ve her kimse ki ʹavret cânibinden ola ona خِتَانٌ [ḣitân] derler. Ve صِهْرٌ [ṡihr] zevc cânibinden olana dahi ıtlâk olunur. Ve حَمٌ [ḩam] kelimesinin aslı حَمَوٌ dür fethateynle, zîrâ cemʹi أَحْمَاءٌ [aḩmâ΄] gelir, آبَاءٌ [âbâ΄] gibi. Ve bundan akdem أَخٌ kelimesinin tefsîrinde zikr olunmuştur ki حَمُو [ḩamû] şol esmâdandır ki muvahhadeten zikr olunmaz illâ izâfetle egerçi baʹzı eşʹârda hem müfred ve hem bilâ-izâfe vâkiʹ olmuştur nedretle.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı