اَلْإِضْجَاعُ [el-iḋcâʹ] (hemzenin kesriyle) Bir kimseyi yanı üzere yatırmak maʹnâsınadır; tekûlu: أَضْجَعْتُهُ أَيْ وَضَعْتُ جَنْبَهُ بِالْأَرْضِ Ve bir nesneyi aşağıya doğru çekip eğmek maʹnâsınadır; tekûlu: أَضْجَعْتُ الشَّيْءَ إِذَا خَفَضْتَهُ Ve dolu kabı baş aşağı edip boşaltmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَضْجَعَ جُوَالِقَهُ أَيْ كَانَ مُمْتَلِئًا فَفَرَّغَهُ Ve beyne’l-ʹarûziyyîn إِضْجَاعٌ [iḋcâʹ]-ı kâfiye إِقْفَاءٌ [iḵfâ΄] yâhûd إِقْوَاءٌ [iḵvâ΄] gibidir. Ve إِقْفَاءٌ [iḵfâ΄] kâfiye-i beyt hurûfla ve إِقْوَاءٌ [iḵvâ΄] refʹ ve cerr ile muhtelif olmaktan ʹibârettir. Ve bâb-ı harekede إِضْجَاعٌ [iḋcâʹ] imâle ve خَفْضٌ [ḣafḋ] gibi hâlete ıtlâk olunur ki kesre ile imâle beyninde bir hafîfçe harekeyi yatırmaktan ʹibârettir.
اَلْإِنْضِجَاعُ [el-inḋicâʹ] (إِنْفِعَالٌ [infiʹâl] vezninde) ve
اَلْإِضْطِجَاعُ [el-iḋṯicâʹ] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde ki tâ’yı ṯâ’ya maklûbdur) ve
اَلْإِضِّجَاعُ [el-iḋḋicâʹ] (ḋâd-ı müşeddede ile ki tâ’yı ḋâd’a maklûb ve müdgamdır ve ʹArabdan baʹzılar إِلْطَجَعَ dahi derler, tâ’yı ṯâ’ya ve tahfîfen ḋâd’ı lâm’a kalble) Bunlar da yan üzere yatmak maʹnâsınadır; yukâlu: إِنْضَجَعَ الرَّجُلُ وَاضْطَجَعَ وَاضَّجَعَ وَالْطَجَعَ بِمَعْنَى ضَجَعَ
اَلْإِضْجَاعُ [el-iḋcâʹ] (hemzenin kesriyle) Yanı üzere yatırmak; yukâlu: أَضْجَعْتُهُ أَنَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı