اَلْبَتْلُ [el-betl] (bâ’nın fethiyle) Kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: بَتَلَهُ بَتْلًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا قَطَعَهُ Ve bir nesneyi âherden ayırıp ifrâz ve temyîz eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: بَتَلَ الشَّيْءَ إِذَا مَيَّزَهُ عَنْ غَيْرِهِ Ve
بَتْلٌ [betl] Kesilmiş nesnede istiʹmâl olunur, mübâlagatan mebtûl maʹnâsına; ve minhu yukâlu: عَطَاءٌ بَتْلٌ أَيْ مُنْقَطِعٌ لَا يُشْبِهُهُ عَطَاءٌ أَوْ مُنْقَطِعٌ لَا يُعْطَى بَعْدَهُ عَطَاءٌ Yaʹnî “Bir ʹatâdır ki envâʹından munkatıʹ ve mütemeyyizdir, mikdârda kendisine aslâ bir türlü ʹatâ΄ şebîh olmaz” yâhûd “efrâdından munkatıʹdır” demektir ki ensesi kesilmiş ʹatâdır demek olur; ve yukâlu: صَدَقَةٌ بَتْلَةٌ أَيْ مُنْقَطِعَةٌ عَنْ صَاحِبِهَا Yaʹnî katʹî olmakla min-baʹd ricʹat ihtimâli yoktur.
اَلْبَتْلُ [el-betl] (bâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Kesip ayırmak; tekûlu: بَتَلْتُ الشَّيْءَ أَبْتُلُهُ بَتْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَبَنْتَهُ مِنْ غَيْرِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı