اَلتَّمَكُّنُ [et-temekkun] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Bir adam sultân yanında rütbe ve pâye sâhibi olmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَمَكَّنَ الرَّجُلُ إِذَا صَارَ مَكِينًا عِنْدَ السُّلْطَانِ Ve bir nesneye muktedir olmak maʹnâsınadır; tekûlu: أَمْكَنْتُهُ مِنَ الشَّيْءِ فَتَمَكَّنَ أَيْ قَدَّرْتُهُ فَاقْتَدَرَ Miṡbâḩ’ın beyânına göre bundan ism مُكْنَةٌ [muknet]tir, غُرْفَةٌ [ġurfet] vezninde. Ve kaldı ki vücûb ve imtinâʹ mukâbili olan إِمْكَانٌ [imkân] bu maʹnâdandır, مَكَانَةٌ [mekânet]ten dahi olmak kâbildir.
اَلتَّمَكُّنُ [et-temekkun] (fethateynle ve kâf’ın fethi ve teşdîdiyle) Bir yerde mekân tutmak.Vaktâ ki مَكَانٌ [mekân] lafzının istiʹmâli kesret üzere olduysa mîm hurûf-ı asliyyeden tevehhüm olunup تَمَكَّنَ dediler, nitekim مِسْكِينٌ [miskîn]den تَمَسْكَنَ dediler, fakîr oldu maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı